Ο πρωθυπουργός μιας χώρας είναι υποχρεωμένος να προστατεύει τη ζωή και την υγεία των πολιτών του, όποιοι κι αν είναι, ό,τι κι αν έχουν κάνει. Αν θεωρεί ότι κάποιοι δεν δικαιούνται προστασίας λόγω των πράξεών τους, τότε ας επαναφέρει τη θανατική ποινή, που έχει καταργηθεί τυπικά από το 1993 και έχει να εφαρμοστεί από τον Αύγουστο του 1972. Ή θα επαναφέρει τη θανατική ποινή ο πρωθυπουργός ή θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μη χάσει τη ζωή του ο Νίκος Ρωμανός, διότι, αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα έχει κι εκείνος την ευθύνη που του αναλογεί βάσει των συνταγματικών υποχρεώσεών του.
Όλα τούτα είναι ψιλά γράμματα για τον Σαμαρά, τον καθ’ έξη κουτσαβάκη, που, όταν πηγαίνει αριά και που στη Βουλή, ψάχνει να βρει μια ατάκα για κατατροπώσει τον αντίπαλό του. «Αλλά τι λογική να έχετε» είπε ο Σαμαράς απευθυνόμενος στον Τσίπρα. «Εδώ μόλις προ ολίγου υμνήσατε έναν απεργό πείνας, αλλά ξεχάσατε ότι ο νεαρός αυτός έχει καταδικαστεί σε 15 χρόνια κάθειρξη για ληστεία με καλάσνικοφ». Ένας απεργός πείνας, χωρίς όνομα, χωρίς πρόσωπο, χωρίς δικαιώματα, ένας ληστής με καλάσνικοφ, που λαμβάνει αυτό που του αξίζει. Του αξίζει, άραγε, ο θάνατος, κύριε Σαμαρά; Τι ακριβώς κάνατε το βράδυ της Κυριακής; Μήπως επαναφέρατε από το παράθυρο την θανατική ποινή που είχε καταργήσει de facto ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και de jure ο Ανδρέας Παπανδρέου;
Ήταν τρομακτική η εικόνα του Σαμαρά την Κυριακή, ανατρίχιαζες να βλέπεις τον κατά το Σύνταγμα προστάτη της ζωής των πολιτών να μετατρέπεται σε τιμωρό τους. Κι από κάτω οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να χειροκροτούν τον αρχηγό τους με πάθος, λες κι έκανε κάποιο μεγάλο κατόρθωμα, λες κι έβαλε γκολ στη Ρεάλ. Σε καμία άλλη αποστροφή του λόγου του πρωθυπουργού δεν χειροκρότησαν τόσο οι βουλευτές και οι βουλευτίνες της Ν.Δ. Τους εξίταρε φαίνεται το καλάσνικοφ, τους συνέγειρε η τιμωρία εκείνου που κρατούσε το καλάσνικοφ κι αν η τιμωρία γίνει ποινή θανατική, τι να κάνουμε, υπάρχουν κι οι παράπλευρες απώλειες.
Να τον χαίρονται τον Σαμαρά οι βουλευτές του, να τον χαίρονται και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που τον κρατούν στην εξουσία ψηφίζοντας ό,τι τους πλασάρει, Μνημόνια, προϋπολογισμούς, Προέδρους της Δημοκρατίας. Να τον χαίρεται και η Μάρκου που ψήφισε «ναι» και ο Ψαριανός που ψήφισε «παρών» -ή μήπως δεν ήταν ο Ψαριανός και ήταν ο Λουκάς Σιδηρόπουλος ο Μίστερ Χάιντ του δόκτορος Τζέκιλ; Να τον χαίρονται τον Σαμαρά και οι ανεξάρτητοι, κυρίως οι προερχόμενοι από την Κεντροαριστερά, που μαζεύουν υπογραφές για να δώσουν φιλί ζωής στην κυβέρνηση των σαμαράδων, των Μπαλτάκων, των Βορίδηδων, των Αδώνιδων.
Μην τους πολυφιλάτε, σύντροφοι, τους Σαμαράδες, τους Μπαλτάκους, τους Βορίδηδες, τους Αδώνιδες, γιατί θα αρχίσετε να τους μοιάζετε. Έχετε αρχίσει ήδη.
Πηγή: avgi